Publiek Persoon

25 juli 2013

Beste Jaap,

Ik ben enorm van sorry-politiek. Zeg nou maar gewoon dat het niet goed gegaan is, dat inzicht voortgeschreden is, dat je er nu anders tegenaan kijkt. Niks mis mee. En ik snap dat je het mooi vindt van de dame van de post. Misschien heb je wel gelijk hoor, dat vrouwen wat sneller toegeven dat ze fout zaten. Maar ik ken ook mannen die dat doen. Ook op dat soort posities.

En ik weet niet of het alleen machismo is dat het zo weinig gebeurt. Wat denk je van de media die gaat zitten zeiken en zeuren, vooraf al een mening heeft en die verpakt in een vraag, op zoek gaat naar de schuld, het mogelijke verwijt en de publieke afstraffing. We leven natuurlijk in een wereld waarin we vinden dat schande aan de paal moet, en dat er bij elk publiek persoon op een hoge functie wel zo’n soort schande te vinden is. Daar staande in blijven, daar is extra moed en wijsheid voor nodig. En als je die wat minder hebt, dan worden kippen ook echt hanen … en dan geven ze ook echt minder toe dan de postmevrouw. Niks kippigs is ons dames vreemd.

Ook in organisaties niet. Als man tussen alleen maar vrouwen sta je op achterstand. Maar als vrouw tussen alleen maar mannen ook. En daar moet je een oplossing voor vinden. Dus word je vent onder de kerels (weg achterstand) of vrouwelijker dan vrouwelijk (buig je nadeel om in een voordeel). En je wordt pas weer jezelf als je met deze twee varianten geworsteld hebt en begrijpt dat ze niets oplossen. Lastig proces. Niet te wijten aan mannen of vrouwen. Eerder aan dat vrouwen de sociale codes van mannen nooit zullen begrijpen en vice versa. Daarom zijn volgens mij gemengde groepen zoveel leuker: daar snap je het allemaal voor een stukje niet, en dat maakt je vriendelijker naar elkaar.

Maar waar ik nu na jouw bericht wel heel nieuwsgierig naar ben: hoe doen mannen dat in vrouwengroepen?

Groet, Leike