Koude oorlog

14 januari 2017

Beste Jaap,

Deze week zat ik gierend van het lachen in de auto. Minister Koenders maakte zich zorgen dat ook de Nederlandse verkiezingen beïnvloed konden worden door Russische hackers. Net als de Amerikaanse verkiezingen.

Serieus! Alsof we een rol spelen op het wereldtoneel! Hoe bizar willen we het nog maken met elkaar? Ik zag al een filmpje voor me van Rutte in Rusland, in flagrante delicto. Komen we er eindelijk achter hoe het nu echt zit. En mails van Asscher met compromitterende informatie waaruit blijkt dat Asscher zich bij de val van Diederik heeft laten steunen door China. Buiten mijn auto was het donker, koud en nat. Binnen had ik pret.

Tot ik mij met een schok realiseerde dat er misschien helemaal niets te lachen viel. Moet ik dit niet veel serieuzer nemen? Zitten we hier niet gewoon midden in een vervolg van de Koude Oorlog? Laten we wel wezen, het lijkt er verdacht veel op. Er zijn de laatste weken spionnen en dubbelspionnen opgedoken. Allemaal proberen ze wereldmogendheden te ontwrichten. Alleen nu niet meer met wapens, maar met digitale technologie en via de media. Er staat ineens een heel oud spel op de wagen, maar met nieuwe wapens.

Ik was even in slaap gesust. Dacht dat ie voorbij was. Die Koude Oorlog was immers de laatste jaren helemaal niet meer nodig. We waren vrienden, de spanning was eraf. Er viel de afgelopen jaren niet veel te koude-oorlogen. Dat was nu eenmaal zo.

Ik realiseerde me ineens dat dat niet wil zeggen dat de spelers van de toenmalige Koude Oorlog het goeie oude handwerk niet missen. Dat ze zijn blijven zoeken naar een equivalent die hun leven weer zin geeft.

En die is er in de vorm van de huidige digitalisering. Wat een mooie manier belastende informatie te bemachtigen. En al kun je misschien niet meer zoveel met militaire geheimen, maakt niet uit. Het zijn de persoonlijke geheimen waar je je op kunt richten, want die is bijna kwetsbaarder dan welk militair geheim ook. En dat meld je publiekelijk, want dat heeft het grootste effect. De machthebber bestaat bij de gratie van de media en de daaruit voortkomende publieke opinie.Wat is er hetzelfde gebleven? Die vertrouwde lijn Rusland – Amerika.

Ook dit inzicht kwam binnen in mijn gezellige warme auto. Een nieuwe Koude Oorlog. Eentje die paranoia aanwakkert, ervoor zorgt dat we niet meer weten wat we moeten geloven. Eentje ook die ervoor zorgt we mensen aan de macht krijgen die we voor de wereldbalans maar beter niet aan de macht kunnen hebben. Dat voelt een stuk killer.

Zou het echt die kant op gaan? Ik hoop het niet, maar ben bang van wel. Al jaren hebben wij het over terugveren. Een taaie reactie van de organisatie op verandering. De verandering komt op gang, maar veert weer terug naar zijn oude situatie. Omdat we niet gezien hebben dat het oude nog sterk aanwezig was. Omdat we niet gezien hebben dat er zich in het Ondertussen iets aan het ontwikkelen was. Omdat er sprake is van een aantal samenlopen van omstandigheden die een onverwacht effect hebben. Zou dat hier aan de hand zijn? Dan is dit wel de meest bizarre vorm van terugveren die ik ooit gezien heb.

Groet, Leike