Winterbanden

1 december 2014

Beste Jaap,

Het is winter geworden, vandaag krijg ik winterbanden en het is om kwart voor negen nog steeds niet helemaal licht. Altijd even wennen, deze periode van het jaar. Zeker ook omdat er altijd weer gebeurt wat ook nu weer gebeurt: we rennen richting 1 januari alsof daarna alles ophoudt. Mijn agenda zit die laatste weken ram- en ramvol met allemaal klussen die ‘nog even’ af moeten, of alvast moeten worden opgestart.
Dat vragen mensen me tot een week voor het kerstreces. Dan worden afspraken weer afgezegd: ‘we redden het toch niet’, laten we het maar over de jaarwisseling heen schuiven. En dan wordt die laatste drukke week ineens weer een betrekkelijk rustige week wordt. Wedden dat dat dit jaar ook gebeurt?

Het blijft interessant hoe wat we plannen en bedenken vaak los hangt van wat er echt kan of gebeurt. Opdrachten moeten kort na de de intake starten en dat moet je kunnen garanderen. Is de offerte geschreven, dan kan het zo nog drie maanden schuiven voor een opdrachtgever tot besluitvorming komt. En dan blijkt die deadline helemaal niet zo hard. Projecten moeten binnen een specifieke deadline worden uitgevoerd. Is de deadline eenmaal daar, blijkt ‘ie te kunnen schuiven. Of de deadline blijft hard, maar de kwaliteit van het geleverde lijdt eronder.

Met aanbestedingen – jij schreef er al eens over – is het nog meer losgezongen. Daar wordt de werkelijkheid gevormd naar het plan, ook als het niet kan. Factoren die van belang zijn, worden uitgesloten van het proces, alsof dat kan. En ook na de aanbesteding blijkt de wereld complexer dan in de aanbesteding bedacht. Gevolg: meerkosten, ruzie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer, uitlopende planningen, aanvullende opdrachten.

Kortom, waarom plannen we eigenlijk op een manier die zo slecht aangesloten is bij hoe de wereld echt werkt? Maar ook, waarom denken we vanuit de echte wereld dat die planning gaat werken?
Ze hadden in de garage beloofd dat het een half uurtje zou duren … ik zit hier nu een uur en die banden zitten nog niet onder de auto … ook ik trap erin.

Groet, Leike