Obesitas in Amsterdam

27 november 2017


Beste Leike,

Ik hou van mijn geboortestad. Iedere keer als ik er ben gaat mijn hart een beetje open en geniet ik van de schoonheid, het leven, de veelkleurigheid, de levenslust. Ik gebruik Amsterdam ook weleens als voorbeeld als ik het begrip ‘antifragiel’ probeer uit te leggen: Amsterdam heeft het vermogen allerlei vormen van gedoe om te zetten in oplossingen die de stad leuker en sterker maken. Wat er ook gebeurt, het blijft een levende stad.

Maar nu maak ik me zorgen. Het gaat te goed. Ik zie de stad uit de eigen spuigaten lopen.

Airbnb was volgens veel toekomstvoorspellers een disruptieve gamechanger (met excuses voor de hypetaal). Maar wat blijkt? Inmiddels verhuren particulieren voor grof geld hun huis voor enkele weken. Pandjesbazen proberen daar het hele jaar van te maken. De prijzen van de hotelkamers gaan overigens ook door het dak (met dank aan de koppenmaker van De Telegraaf die graag woordspeelt) en er is grote druk om het aantal hotels uit te breiden. Toerisme zal volgens alle prognoses alleen maar sterk groeien.

Ondertussen stijgen ook de huizenprijzen zodanig dat mijn twee zonen die in Amsterdam huren, nooit het geld op zullen kunnen brengen voor een eenvoudige etage in de stad.

Londense toestanden dreigen. Straks is er in de (binnen)stad alleen maar plek voor de gearriveerden en toeristen. Dan maakt die veelkleurige vrolijke chaos van nu plaats voor dure, aangeharkte appartementen. De stad als levenloos museum. Dan verhuist het leven naar de suburbs en verliest Amsterdam zijn charme en antifragiliteit.

De stad doet pogingen om de druk te verkleinen. In folders voor buitenlanders heet Zandvoort “Amsterdam at sea” en de Veluwe “Amsterdam park”. Slimme en verstandige toeristenspreiding.

Maar wat doen de bestuurders ook? Ze halen met veel bombarie het Europees Medicijnenagentschap uit Londen naar de stad. Argumenten? Werkgelegenheid, ook indirecte banen; aantrekking van farmaceuten; betere hotelbezettingen; goed voor Schiphol…..! Echt!

We kunnen geen verpleegkundigen vinden, onderwijzers, politieagenten, bouwvakkers, maar we willen meer werkgelegenheid. We zien enorme protesten rond de uitbreiding van vliegveld Lelystad omdat Schiphol overbelast is, en we trekken meer vliegbewegingen aan. Amsterdam lijkt bezig om oplossingen te zoeken voor de problemen van het verleden. Alsof onbeperkte groei de problemen in de stad op gaat lossen. Naïef interventionisme zou Taleb het vinden.

De econoom Kate Raworth die ik zag op Tegenlicht, houdt een pleidooi om echt te gaan werken aan een nieuwe economie. Niet langer gebaseerd op groei zonder eind, maar op een balans tussen menselijke behoeften en mogelijkheden van onze planeet.

Ze vertelde haar verhaal aan de hand van de anatomische les van dokter Tulp van Rembrandt. Ze liet zien hoe men in de zeventiende eeuw verkende hoe het lichaam in elkaar zit. Zo moeten we ook onderzoeken hoe de planeet werkt als je intervenieert. Of Amsterdam natuurlijk. Misschien dat als we dat gaan doen, Amsterdam die leuke stad kan blijven. Anders vrees ik met grote vreze.

Groet, Jaap

 

 

 

 

Reageer

Organisatievragen