Mag ik de paarse krokodil terug?

16 juli 2017


Beste Jaap,

 

Heel bijzonder inderdaad, hoe de aanklacht in Tjeenk Willinks rapportage genegeerd is in de Kamer. De kaasstolp die zich kan veroorloven om de effecten van hun keuzes niet onder ogen te hoeven zien. Misschien ook wel niet kunnen zien, omdat elk abstract besluit vele wegen naar handelen kent. Een niet te overzien aantal wegen, dus helemaal met je eens dat men in reactie op de bijlage van Tjeenk Willink de hand in eigen boezem had moeten steken, maar de effecten zijn ook moeilijk te voorspellen.

Deze week mocht ik zelf weer eens ervaren hoe schrijnend die effecten kunnen zijn. Wij proberen op dit moment goed zorg te organiseren voor onze thuiswonende ouders. Ze hebben allebei andere zorg nodig, maar ze kunnen – mits goed ondersteund – nog prima thuiswonen.
Een aantal jaren geleden heeft het kabinet besloten om de gelden voor ouderen- en thuiszorg te decentraliseren en zo ouderen langer, maar beter ondersteund, zelfstandig te laten leven.
Je zou toch zeggen dat mijn ouders de doelgroep zijn waarvan het kabinet wil dat het voor hen beter geworden is. Nou … da’s niet gelukt.

Ooit zei een chirurg tegen mij dat marktwerking in de zorg kon werken … voor een dertigjarige met een knieblessure. Maar niet voor mensen die complexe zorg nodig hebben. Parallel hieraan zou ik willen stellen dat de decentralisatie van budgetten kan werken … voor een nog flexibele dertigjarige die weet hoe de hazen lopen en met techniek om kan gaan en daardoor de weg weet door het woud dat ontstaan is. En dan is het nog ingewikkeld.

Nu zorg ingekocht mag worden waar je maar wilt, is er een waaier aan partijtjes ontstaan die allemaal mee willen pikken uit de ruif. Een totaal versnipperd landschap, waarin aanbod juist NIET is afgestemd op de cliënt.
Er zijn coördinatoren vanuit gemeente of zorgorganisatie nodig om de mogelijkheden te overzien en een goed aanbod bij elkaar te krijgen. Maar ook zij weten het niet en kunnen niet zoveel. Wij krijgen steeds informatie terug die we zelf al hebben uitgezocht. En dan moeten we het weer zelf uitzoeken. Gevolg: enorm versnipperde zorg, veel te veel mensen over de vloer, van verschillende organisaties.

Als je kijkt waar het om gaat, is het bij mijn ouders nog eenvoudig. Als er elke dag iemand een tot twee uurtjes beschikbaar zou zijn voor persoonlijke hulp en huishouding, is het geregeld. Maar zo werkt het niet: de een mag geen medische handelingen verrichten, de ander zit vast in wisselende diensten waardoor er vier tot vijf verschillende mensen over de vloer komen, de derde wil wel komen maar mag alleen betaald worden uit de ene en niet uit de andere wet. Als het niet zo verdrietig was, zou je je een bult lachen.
Wij hebben wel begrip gekregen voor al die bureautjes die uit de grond schieten die je helpen om dit te regelen.
Maar daar kan het geld toch niet voor bedoeld zijn? Voor al die coördinatieactiviteiten? En toch is dat een groot deel van de activiteit rond mijn ouders.

We hadden ooit een paarse krokodil en daar moesten we vanaf. Was die Haagse maatregel niet juist bedoeld om dat paarse ding te laten verdwijnen? Maar de krokodil is gemuteerd naar een hydra, een veelkoppig monster waarbij voor iedere afgeslagen kop twee koppen teruggroeien.
Ik wil de paarse krokodil terug. Wat een verademing zou dat zijn.

Groet, Leike

Reageer

Organisatievragen