Humeurmanagement

21 januari 2014

Beste Leike,

Goed idee om eens wat minder te mopperen en wat minder grumpy te zijn. Cynisme is ook een te gemakkelijk dodelijk gif. Heel goed, ik ga me proberen aan te sluiten bij je voornemens. Ik ben heel benieuwd of het me lukt milder, geduldiger en wijzer te zijn.

Realiseer je je overigens dat je daarmee gehoor geeft aan de oproepen van de denker des vaderlands, René Gude, die pleit voor humeurmanagement? Het zou me niet verbazen als we met dat voornemen gevoelig zijn voor een wending van de tijdgeest. Voorbij pessimisme en gesomber. Minder gehechtheid aan materiële zaken, maar aandacht voor kwaliteit, maar kwaliteit van leven. Wat minder resultaatgericht, wat meer inspanningsgericht. En gewoon weer eens wat aardiger en vergevingsgezinder voor elkaar zijn. Of zou dat wishfull thinking zijn?

René de denker is bevriend met en bewonderaar van de Duitse filosoof en humeurmanager Peter Sloterdijk. Die schrijft vaker over het humeur van de tijdgeest. De man die in 1983 doorbrak met zijn ‘Kritiek van de cynische rede‘. Onlangs vertaald, dus eigenlijk om te moeten lezen.

Wat ik wel van hem las was zijn ‘Woede en tijd‘ uit 2006. Wat hij prachtig beschrijft is hoe woede een soort van onuitputtelijke bron van energie is. Je kent dat wel, er gebeurt iets waar je echt goed boos van wordt en dan ben je ook in staat heel veel energie te leveren om dat kwaad te bestrijden. Woede kan bergen verzetten.

Sloterdijk vergelijkt de kracht van woede met die van geld. Je kunt het ook oppotten en zelfs rente van trekken, je kunt woede van meerdere mensen verzamelen en er ontstaat een enorme power.

Ik moest eraan denken nu de Groningers vanwege hun dalende bodem, aardschokken, achterstelling van het Noorden in het algemeen, hun woede inzetten tegen kamp Kamp (de regering, Den Haag, de Randstad). De woede is nu al 1,2 miljard waard gebleken en ik vermoed dat het daar niet mee klaar is.

René’s pleidooi voor humeurmanagement gaat over het vinden van een balans tussen alle emoties die met je op de loop willen gaan. Hij pleit voor scepsis, de durf om te twijfelen. Hij wil graag ook het verstand inzetten om de emoties geen loopje met je te laten nemen.

De aanleiding voor jouw verhaal was de constructieve manier waarop mensen hun conflicten soms willen oplossen. Soms heb je daar weet van, zoals in dit geval. Veel vaker merk je er niks van. We noemden dat de ‘stille kracht’ in ons boek over het Ondertussen.

Ook in organisaties geldt natuurlijk dat niet mee bemoeien soms een van de meest krachtige interventies is, net als stiltes laten vallen in een gesprek. Dan komt er iets op gang dat je zelf niet had kunnen verzinnen. Ik ga het weer eens wat vaker doen.

Groet, Jaap