De wereld van imperfectie

29 november 2013

Beste Jaap,

Er werden zondag onderzoeksresultaten gepresenteerd over de opbrengsten van grote verkeersverbeterprojecten. Die blijken altijd lager dan ingeschat en geschetst. Nou weet iedere burger dat ook zonder onderzoek. Maar je kunt er onderzoek naar doen. Met als uitkomst de bevestiging van wat we al weten.

Een onderzoeker van de TU Delft vertelde op het journaal dat die afwijking in opbrengsten komt omdat er altijd gerekend wordt met de hoogste-groeiscenario’s. En vanaf nu gaan ze rekenen met realistischer scenario’s. Ha, ha, alsof dat helpt! Want die hoogste-groeiscenario’s heb je nodig in het politieke spel, als argumenten tegen argumenten van anderen, als stip op de horizon die lonkend wenkt. En de tegenstander gaat vanuit andere scenario’s bepleiten dat het niet klopt. Hoort bij het spelletje.

Volgens mij zit er maar 1 ding op: ervan uitgaan dat ramingen, voorspellingen en beloften in een andere wereld gemaakt worden, dan uitgevoerd. Vanaf het moment dat besluitvorming geweest is, opnieuw beginnen. Binnen de kaders die zijn vastgesteld, maar niet met de illusie dat je de beloften erin kunt waarmaken. Opnieuw beginnen met denken en handelen, in een andere werkelijkheid: die van de uitvoering.

De wereld van de uitvoering, is de wereld van de imperfectie, waarin het hoogste-groeiscenario niet per definitie klopt, waarin onverwachte effecten plaatsvinden, het menselijk tekort zijn rol speelt, en de imperfectie van handelen weerhaakjes slaat in te mooie beloften.

Wat overigens niet betekent dat je niet zo realistisch mogelijk moet plannen. Dat ook. Maar in het besef dat het nooit zo uitpakt als je bedenkt.

Ik pleit voor het hanteren twee parallelle werelden: die van de plannen en die van de uitvoering. En ze dan niet met elkaar verwarren. Kunnen we optimistisch blijven tijdens de ‘Yes we can’-fase, en realistisch in de ‘Yes we try’-uitvoering.

Groet, Leike