De kruik gaat….

Beste Leike,

 

Je vraagt om een groter en interessanter issue. Ik heb wel een idee. De rijksoverheid geeft een groot aantal taken over aan de gemeenten (maatschappelijke ondersteuning, participatie op de arbeidsmarkt en jeugdzorg). Voor veel gemeenten betekent dit bijna een verdubbeling van de begroting. Zoals je weet geeft het Rijk fors minder geld mee voor de taken dan het zelf nodig had. Het argument is dat de gemeenten met minder geld toe kunnen omdat ze de burger beter kennen en meer maatwerk kunnen leveren.

 

Inmiddels geven de gemeenten bij voortduring berichten af dat ze het absoluut niet gaan redden. Te veel, te moeilijk, te snel, te weinig geld. Bestuurders horen geen paniek te zaaien, dus doen ze heel beschaafd, maar wat ik zo opvang in de gemeenten waar ik kom, is er heel grote onzekerheid of het überhaupt wel kan. 

 

Vakbondsleider Johan Stekelenburg kwam ooit met de gevleugelde woorden ‘onder druk wordt alles vloeibaar’. Ik denk dat dat de strategie van het kabinet is. Een andere volkswijsheid luidt ‘de kruik gaat net zolang te water tot ze barst’. En daar zit het risico. Ik denk dat Taleb het een fragiele strategie zou noemen.

Nu zijn we allemaal heel boos geworden op banken die handelden in producten waar ze de precieze werking niet van kenden. We kennen de gevolgen van de grootschalige en onomkeerbare effecten van die bankencrisis.

 

Het kabinet boekt bezuinigingen (van die decentralisatie) in die nog niet gemaakt zijn. En we hebben nog geen idee wat de effecten zullen zijn voor de mensen die van die voorzieningen afhankelijk zijn. Is dat niet dezelfde windhandel als die van die onverantwoordelijke bankiers?

 

Wat kan je vanuit de veranderkunde hierover zeggen? Zou het niet veel verstandiger zijn om eerst een proeftuintje in te richten alvorens dit over het hele land uit te rollen?

 

Groet, Jaap