Boris Churchill
29 september 2019
Beste Leike,
Die Boris Johnson fascineert mij ook. Jij kijkt bewonderend naar hoe Europa zich niet gek laat maken en ik zie hoe het Verenigd Koninkrijk dat wel doet. Met name doordat het woord Verenigd niet helemaal meer lijkt te passen.
Ik zag ‘Darkest hour’, een film over de opkomst van Winston Churchill. Interessant omdat onze Boris een veelgeprezen boek over zijn held en ambtsvoorganger Churchill schreef. Mag ik even een beetje psychologie van de koude grond doen?
Winston Churchill kwam aan de macht omdat anderen bedankten voor de eer in een tijd van grote verwarring. Premier Chamberlain had een onhandig akkoord met Hitler gesloten, waar bovendien de laatste ook nog eens zijn schoenen mee afveegde. Hitler veroverde in mei 1940 het ene na het andere land in West-Europa en de Engelsen werden van het vasteland verdreven. Chamberlain moest aftreden, de meest gerede opvolger Halifax bedankte voor de eer, en dus werd het (tegen de zin van anderen) Churchill.
Iedereen om Churchill heen probeerde hem te overtuigen een nieuw akkoord te treffen met de Duitsers, om te voorkomen dat Groot-Brittannië overlopen zou worden. Hij ging er bijna in mee, tegen zijn gevoel in.
Op zekere dag stapt hij uit de dienstauto en gaat de Underground in. Daarin raakt hij in gesprek met gewone Engelsen, ‘het volk’. Rondvragend over of het goed zou zijn om een Swastika op Buckingham Palace te plaatsen, vinden zijn gespreksgenoten eensgezind dat Groot-Brittannië moet vechten tot de laatste man om dat te voorkomen.
In gloedvolle speeches voor zijn kabinet en het parlement overtuigt Churchill, gesteund door ‘het volk’, vervolgens dat dat koste wat kost moet worden ingezet op de onafhankelijkheid en de glorie van Groot-Brittannië, toen nog een wereldrijk. Hier eindigt de film, maar we weten hoe het afliep. Churchill bleek een held die ‘against all odds’ met succes streed voor de soevereiniteit zijn land. Hij hield stand en versloeg de vleesgeworden slechtheid, de nazi’s. Hij werd een legendarische held.
De vraag is of Boris dat, net als zijn voorbeeld, ook gaat worden. Hij leidt series nederlagen in het parlement, pleegt een halve staatsgreep door datzelfde parlement opzij te zetten, legt uit dat de hoogste rechters het fout zien en blijft manhaftig strijden voor de wens van “het volk”. Hij strijdt voor de soevereiniteit van het VK en tegen het krachtige, dominante Europa. Hij is een good guy temidden van slapjanussen. De eenzame held in het drama waarin alles tegen lijkt te zitten. En hij geniet van zijn “Darkest hour”.
Ik vermoed dat deze strijder voor de goede zaak zich niet laat stoppen door de inderhaast aangenomen wetten, redelijke argumenten, rechtelijke uitspraken of politiek struikelen. Hij is een dramaqueen en gaat tot het gaatje. Het is aan anderen om het gat te maken waar hij in kan vallen.
Groet, Jaap